Το ημερολόγιο ενός πραξικοπήματος

Πως προετοιμάζεται ενα πραξικοπημα

Γράφει ο Πλάτων Ρούτης

Σε κάθε πραξικόπημα βασική αρχή είναι η σύλληψη ή εξουδετέρωση της πολιτικής ηγεσίας. Στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει πολλά πραξικοπήματα που έκαναν ακριβώς αυτό τηρώντας την βασική αρχή, συνελάμβαναν και εξουδετέρωναν την πολιτική ηγεσία της χώρας. Θα πρέπει να υπάρχει μία βασική αιτία για να επιβάλλουν ένα πραξικόπημα, ένα νομικίστικο υπόβαθρο για να κάνουν αυτό που θέλουν για να έχει επιτυχία το πραξικόπημα. Το κυριότερο όμως είναι να υπάρχει λόγος για το πραξικόπημα ή αλλιώς να δημιουργηθεί αυτός ο λόγος αν δεν υπάρχει. Επιβάλετε με όπλα ή με την δημιουργία ενός κλίματος κοινωνικής αγανάκτησης, αλλά σχεδόν πάντα κινητοποιείται ο στρατός.

Είναι πρόσφατο το παράδειγμα του δράματος που παίζεται στις ημέρες μας στην Λευκορωσία ή αλλιώς όπως είναι επίσης γνωστή και ως Belarus. Είναι μία χώρα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων στα ανατολικά της Ευρώπης. Συνορεύει με την Ρωσία, την Ουκρανία, την Πολωνία, Λιθουανία και τη Λετονία. Η πρωτεύουσα είναι το Μινσκ.

Η Λευκορωσία ανήκε στην πρώην Ενωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, ΕΣΣΔ μέχρι την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης.

Στις 9 Αυγούστου 2020 έγιναν προεδρικές εκλογές στην Λευκορωσία για την αναδειξη  προέδρου και ο Λουκασένκο βγήκε νικητης των εκλογων. Ο πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο, που εκλέγετε πρόεδρος απο το 1994, είχε ένα όραμα για το πώς πιστεύει ότι τα πράγματα θα ήταν χωρίς την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου το 1991. Αγάλματα του Λένιν και άλλων μπολσεβίκων ηρώων κυριαρχούν ακόμα στα αστικά τοπία. Τα κτίρια και οι λεωφόροι της εποχής του Στάλιν διατηρούνται και χρωματίζονται άψογα. Τα πάρκα είναι περιποιημένα και τα πεζοδρόμια καθαρίζονται. Μετά την επίσκεψη του Λουκασένκο στο εργοστάσιο τρακτέρ το 2015, οι διαχειριστές αποκατέστησαν τα κομμάτια κομμουνιστικής εποχής που αφαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας κατά των «αρχιτεκτονικών υπερβολών» που ακολούθησαν το θάνατο του Στάλιν, το 1953.

Από την δεκαετία του 1990 όταν ανέλαβε την προεδρία ο Λουκασένκο έγινε μία σοβαρή δουλειά για να διατηρηθούν αυτά που είχαν κατακτηθεί με την Σοβιετική οικονομία, την πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη. Ο Λουκασένκο ανέλαβε την εξουσία σε μία χώρα στην ουσία ρημαγμένη από τις ληστρικές ιδιωτικοποιήσεις και τα συνήθει εγκλήματα του μαφιόζικου κεφαλαίου. Πρότεινε την αναγκη ενός συγχρονου σοσιαλισμού της αγοράς με κοινωνική δικαιοσύνη και με δομές κοινωνικής πρόνοιας. 

Μέσα από τρομακτικές δυσκολίες και πιέσεις από την Δύση με διεθνη αποκλεισμο, και κυρώσεις καθως επίσης και πιέσεις απο το ρωσικο ολιγαρχικό κεφάλαιο που απέβλεπε τους πόρους του κράτους, έγινε δυνατόν να γίνει η αποκατάσταση του συστήματος υγείας και αναβαθμίστηκαν τα κολχοζ στον αγροτικό τομέα. Το κυριώτερο είναι ότι σταμάτησαν οι ιδιωτικοποιήσεις και η αποβιομηχάνιση της χώρας, αντίθετα ενισχύθηκε και αναπτύχτηκε η βιομηχανική βάση. Είναι η μόνη χώρα που προήλθε από την διάλυση της ΕΣΣΔ η οποία κατάφερε να αναπτύξει την βιομηχανική της παραγωγή κατά 150% σε σημαντικούς κλάδους.

Ο Λουκασένκο διαχειρίστηκε τις σχέσεις με τη Ρωσία με τρόπο που άλλες πρώην Δημοκρατίες δεν μπόρεσαν να επιτύχουν. Εν μέρει χάρη στην σταθερότητα που προέκυψε με τις αλλαγές που έγιναν στη χώρα του. Το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Λευκορωσίας είναι, σε όρους δολαρίου ΗΠΑ, περίπου διπλάσιο σε σχέση με τις πρώην δημοκρατίες της Γεωργίας, της Μολδαβίας ή της Ουκρανίας. Αυτές οι τρεις χώρες έχουν υοθετήσει περισσότερο την οικονομία της αγοράς και μια φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση, η οποία έφερε συγκρούσεις με τη Μόσχα.

Το ερώτημα είναι γιατι θέτουν στο στοχαστρο την Λευκορωσία τώρα;

Διάφορες χώρες όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ κυρίως, δεν  αποδέχονται το αποτέλεσμα των εκλογών και διαφωνούν. Παράλληλα δυναμιτίζουν τις προσπαθειες της κυβέρνησης με μια σειρά διαδηλώσεων που καλύπτει όλη τη χώρα, αλλάζοντας το ηθικό και ψυχολογικό τοπίο της Λευκορωσίας με την προπαγανδα εναντια στην κυβέρνηση.

Ο Lukashenko έχει αποκλείσει το αίτημα της αντιπολίτευσης για καινουργιες εκλογές και καταδίκασε το Συντονιστικό Συμβούλιο που συνέστησε η αντίπαλος του 37 χρονη Tikhanovskaya για πολιτικό διάλογο, ως μια προσπάθεια "να καταλάβει την εξουσία", και άνοιξε ποινική υπόθεση εναντίον της. Η ίδια εφυγε απο την Λευκορωσία και βρίσκεται “εξορία” στην γειτονική Λιθουανία ενώ καλεί τους οπαδούς της σε συνεχείς  κινητοποίησεις ενάντια στην κυβέρνηση της  Λευκορωσίας. Ο  Λουκασένκο ισχυρίστηκε ότι η Λευκορωσία είναι αντιμέτωπη με μια καθοδηγούμενη από το εξωτερικό "πολύχρωμη επανάσταση", καθώς και με απειλές από το ΝΑΤΟ. Έθεσε σε πλήρη επιφυλακή της βασικές μονάδες του στρατού και τις έστειλε στα δυτικά σύνορα.

Ολες αυτές οι αλλαγές δημιούργησαν ένα κλίμα στο εξωτερικό στο οποίο μία σειρά χωρών επικροτούν την πολιτική της Λευκορωσίας.  Υπάρχουν όμως και άλλα κράτη που θέτουν τα αποτελέσματα των εκλογών σε αμφισβήτηση. Αυτή η αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων μοιάζει πολύ με την Βενεζουέλα που “πρόθυμοι” όπως ο Μητσοτάκης αλλά και άλλοι ηγέτες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ ανακήρυξαν  άκυρες  τις εκλογές στην Βενεζουέλα και περιέφεραν τον Γκουαϊντο σαν τον νικητή των εκλογών.

Αυτό που συμβαίνει στην Λευκορωσία δείχνει χωρίς αμφιβολία το φασιστικό πραξικόπημα που έγινε στο Κίεβο αλλα και το αντίστοιχο στην Βολιβία και Βενεζουέλα ήταν μία πρόβα τζενεράλε για την διάδοση από μέρους του Ευρωατλαντισμου της ταχτικής  του νέου  «πολέμου». Ενός πολέμου που προβλέπει την αποικιοποίηση της Λευκορωσίας και των χωρών του πρώην Σοσιαλιστικού στρατοπέδου με την διάδοση του αντικομουνισμού, του αντισοβιετισμού και την ρωσοφοβία από αυτό το φασιστικό μέτωπο που εξυφαινεται τα σχέδια στις χώρες που ακόμα είναι στο περιθώριο και δεν έχουν περάσει στην υποταγή του Ιμπεριαλισμού. 

Υπάρχουν κράτη που δεν έχουν λόγο να αμφιβάλουν τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών και που ζητούν να ισχύει ο νόμος οι κάτοικοι της χώρας να καθορίσουν οι ίδιοι το πολιτικό τους σύστημα χωρίς επεμβάσεις από το εξωτερικό.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, η Λευκορωσία μπορεί να διατηρήσει την τάξη και τη σταθερότητα μέσω εσωτερικών προσπαθειών. Δήλωσε ότι η Κίνα σέβεται την πορεία που επέλεξε η Λευκορωσία και τις προσπάθειες για την προστασία της κυριαρχίας, της ασφάλειας και της ανάπτυξης της χώρας. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας είπε, "ως καλοί φίλοι και συνεργάτες, δεν ελπίζουμε ότι η κατάσταση στη Λευκορωσία θα κλιμακωθεί σε χάος και θα αντιταχθεί στις εξωτερικές δυνάμεις που προκαλούν διχασμό και διαταραχές στη λευκορωσική κοινωνία."

Ισχυρισμοί ξένης παρέμβασης.

Ο πρόεδρος της χώρας Λουκασένκο ανακοίνωσε μια εβδομάδα μετά τις τελευταίες εκλογές ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ «βρίσκονταν στις πύλες» και απειλούσαν τη χώρα (η οποία αρνήθηκε να συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, ωθώντας τον Πρόεδρο Πούτιν να προσφερθεί να στείλει στρατιωτική βοήθεια.

Εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, στις 19 Αυγούστου είπε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για τη Ρωσία να βοηθήσει τη Λευκορωσία στρατιωτικά ή με άλλο τρόπο επί του παρόντος. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel μίλησε στις 19 Αυγούστου σχετικά με την παρέμβαση στη Λευκορωσία, "Είναι σημαντικό τόσο η ΕΕ όσο και η Ρωσία να υποστηρίξουν τη δημοκρατική διαδικασία στη Λευκορωσία. Θέλουμε να αποφύγουμε εξωτερικές παρεμβολές στη Λευκορωσία. " Πρόσθεσε ότι είχε διαβάσει πρόσφατες δηλώσεις από το Κρεμλίνο ότι δεν σκοπεύει να παρέμβει στρατιωτικά.

Ο Ευρωατλαντικός άξονας (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ), έχει την εμπειρία της Ουκρανίας και της ιδεολογικής διαχείρισης, προπαγάνδας, «πλύσης εγκεφάλων» σε μια εκστρατεία «κατά του ολοκληρωτισμού» όπως την ονομάζει και την απόπειρα κατά της Βενεζουέλας. Γνωρίζει πολύ καλά ότι για την επίτευξη του πραξικοπήματος ως μίας επιχείρησης ενεργοποιούνται πολλά σενάρια από τις συνταγές που έχουν ήδη πειραματιστεί για την αλλαγή καθεστώτων.

Σε μία ενορχηστρωμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί οικονομικό χάος στην χώρα, στις 18 Αυγούστου, αναφέρθηκε ότι διεθνείς εταιρείες λιανικής, τράπεζες, κινητές συσκευές και τομείς τροφίμων άρχισαν να τραβούν τις διαφημιστικές εκστρατείες τους από τηλεοπτικά κανάλια της Λευκορωσίας, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής τηλεόρασης. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ σε μία προσπάθεια να επέμβει στα εσωτερικα της Λευκορωσίας συνέστησε στον Βλαντιμιρ Πούτιν λέγοντας του ότι η κυβέρνηση της Λευκορωσίας πρέπει να αποφύγει τη χρήση βίας εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών, να απελευθερώσει αμέσως πολιτικούς κρατούμενους και να ξεκινήσει έναν εθνικό διάλογο. Σε απάντηση, ο Πούτιν προειδοποίησε τη Μέρκελ ότι η ξένη παρέμβαση στο πρώην Σοβιετικό κράτος είναι απαράδεκτη.

Θα πρέπει να δούμε ότι αυτή η ταχτική του πραξικοπήματος και προπαγάνδας έχει αποτελεσματικότητα όχι μόνο στο πλατύ κοινό σε χώρες της Ε.Ε. και της Ελλάδας αλλά και σε κύκλους της μοντέρνας  «αριστεράς»  και βέβαια και της «αριστερής διανόησης». Αυτοί είναι που έχουν κάνει κυρίως αποδεκτές τις ανατροπές σε “δικτατορικά και αιμοσταγείς καθεστώτα” που ήταν κάτω από «αιμοσταγείς δικτάτορες» (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία, Βολιβία, Βενεζουέλα, Λ.Δ. Κορέας, Ιράν, Υεμένη, Νικαράγουα, Κούβα κλπ.) απλώς προστίθεται και η Λευκορωσία…

Κάθε συζήτηση περί της Λευκορωσίας αποκομμένη από αυτό το στρατήγημα λειτουργεί παρελκυστικά και άκρως επικίνδυνα. Το θέμα λοιπόν δεν είναι εάν μας αρέσει ο κάθε Λουκασένκο, αλλά το ποια συμφέροντα και ποιες προοπτικές διακυβεύονται στη συγκεκριμένη περιοχή και παγκόσμια, στη νυν συγκυρία και εποχή.