Ο Φασισμός του Συστήματος

γράφει ο Πλάτων Ρούτης     proutis0107@rogers.com

‍

Πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το τάγμα εφόδου της Φασιστικής «Χρυσής Αυγής» και η φασιστική συμμορία με το νέο μόρφωμά του Κασιδιάρη  σπρώχνονται στο πολιτικό προσκήνιο σαν δήθεν «αντισυστημικοί» και φυσικά για να παίξουν τον γνωστό τους ρόλο.
Σε αυτή την δεκάχρονη διάρκεια της δίκης που την βαστούν ακόμα σε εκκρεμότητα, δεν έχουμε κανένα σημάδι που να δείχνει ότι «βαίνουμε» προς το τέλος. Αντίθετα έχει τελματώσει η διαδικασία, τα έγραφα θα τα φάνε τα ποντίκια εκεί που τα έχουν αποθηκεύσει (άσε που μερικά θα χαθούν) και άντε να τα ξεδιαλύνεις μετά.  Ενώ δεν έχουμε μάθει ακόμα ποιες είναι οι δυσκολίες για την καθυστέρηση αυτής της δίκης, οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις αρχίζουν και μαρτυρούν κάτι που γίνεται εκ του πονηρού.
Είναι γεγονός ότι αν είχε ολοκληρωθεί αυτή η δίκη θα εμποδίζονταν οι καταδικασμένοι με αμετάκλητες αποφάσεις  φασίστες να συμμετάσχουν στις εκλογές. Αυτή η διαδικασία με δεκάχρονη καθυστέρηση που δεν θα τελειώσει σύντομα, φέρνει την σφραγίδα των κυβερνήσεων του Σύριζα όπως και της ΝΔ που απέρριπταν τα συγκεκριμένα μέτρα που πρότεινε συνέχεια το ΚΚΕ για την επιτάχυνση της δίκης.
Σύστημα και φασισμός
Φτάσαμε τώρα στο σημείο που ανακοινώθηκαν οι εθνικές εκλογές και δημιουργείται μία σύγχυση  στο σύστημα. Ο φυλακισμένος για εγκλήματα υπαρχηγός της φασιστικής «Χρυσής Αυγής» Κασιδιάρης ανακοινώνει την δημιουργία του κόμματος του. Ανακοινώνει επίσης την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος του από τον πρώην αντεισαγγελέα και αναπληρωματικό μέλος του Αρείου Πάγου. Εδώ αναδείχτηκαν οι δεσμοί των φασιστικών κομμάτων με το κράτος και τους θεσμούς όπως ο θεσμός της δικαιοσύνης ο οποίος είναι «υπεράνω πάσης υποψίας».  
Αυτός ο αρραβώνας Φασισμός με το Σύστημα, δεν ήταν η μία και μεμονωμένη περίπτωση, έχει λειτουργήσει και στο παρελθόν. Φάνηκε ξεκάθαρα από τις εξελίξεις στην δίκη της «Χρυσής Αυγής» που ήταν αποκαλυπτικές. Πολύ αργά κινήθηκε η ποινική διαδικασία μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μετά του Σ. Λούκμαν και μετά από τις δολοφονικές επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Που σε αυτή την περίπτωση δεν ξεχνιέται και η προκλητική αθωωτική πρόταση για τους εγκληματίες. Ούτε βέβαια και η  ίδια δικαστική απόφαση στο πρωτόδικο δικαστήριο που «έριξε στα μαλακά» τους κατηγορούμενους χρυσαυγίτες, ενώ ειδικά για την υπόθεση του ΠΑΜΕ υποβίβασαν την κατηγορία με αποτέλεσμα η δολοφονική επίθεση να παραγραφεί. Ούτε τις συνεχόμενες μετέπειτα αποφάσεις για αποφυλακίσεις χρυσαυγιτών, μεταξύ των οποίων και του πυρηνάρχη Νίκαιας, Πατέλη.
Φτάσαμε τώρα λοιπόν να μάθουμε για την δημιουργία κόμματος από τον καταδικασμένο για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση της «Χρυσής Αυγής» Ηλία Κασιδιάρη και την ανάληψη της προεδρίας αυτού του κόμματος από πρώην εισαγγελέα. Ταυτόχρονα και σε σχέση με αυτό το κόμμα άρχισαν οι φωνές διαμαρτυρίας από τον Σύριζα και ΝΔ για τις «πιέσεις» δήθεν που ασκούνται στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις μεταξύ στελεχών της ΝΔ με στους ανώτατους δικαστές σχετικά με το κόμμα Κασιδιάρη. Για την δήθεν «ωμή παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης»  από κυβερνητικά στελέχη και το παρουσιάζουν σαν «εκτροπή». Κάποιος θα πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι η ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων επιλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και μάλιστα με τη βούλα του Συντάγματος. Μόνο το ΚΚΕ προτείνει σταθερά την κατάργηση αυτής της πρόβλεψης.  
Επίσης θα πρέπει να τους το υπενθυμίσουμε ότι και τα δύο αυτά κόμματα έχουν στελεχώσει ανώτατους δικαστές σε υψηλές κυβερνητικές θεσούλες και υπουργικά χαρτοφυλάκια μετά τη συνταξιοδότησή τους σε όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Θα θυμάστε τον κ. Πικραμμένο, που ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικράτειας και μετά την σύνταξη του ανέλαβε υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 2012 και τώρα  αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση της ΝΔ ή η κυρία Θάνου, πρόεδρος του Αρείου Πάγου, υπηρεσιακή πρωθυπουργός το 2015 και από το 2017 προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά και να μη ξεχνιόνται ότι οι ανώτεροι δικαστικοί θεωρούν ευεργέτημα να τους δοθεί μία θεσούλα και μάλιστα ακριβοπληρωμένη από τον Ελληνικό λαό στα κόμματα εξουσίας για να έχουν και από εκεί ένα συμπλήρωμα στο φτωχικό τους συνταξιοδοτικό πακέτο. Ενώ θα έπρεπε να είναι ξεχωριστές και διακριτές οι εξουσίες μεταξύ πολιτείας, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, δεν είναι καθαρό αν υπάρχει η διάκριση εξουσιών και οι θεωρητικές κόκκινες γραμμές έχουν ξεθωριάσει.
Η ένταση της καταστολής και ο έλεγχος στη λειτουργία και τη δράση των κομμάτων
Δικαιολογημένα θα πρέπει να αποκλειστούν οι φασίστες εγκληματίες της «Χρυσής Αυγής» από το να δημιουργήσουν πολιτικό κόμμα και να συμμετέχουν στις εκλογές.  Στο έδαφος αυτής της κατάστασης που διαμορφώνεται εξυπηρετούνται συγκεκριμένες στοχεύσεις και εδώ θα πρέπει να γίνει αντιληπτό το εξής: Στο όνομα του αποκλεισμού φασιστικών κομμάτων, προωθείται συστηματικά η ευθεία κρατική παρέμβαση στα εσωτερικά των κομμάτων, με συνεχή και επαναλαμβανόμενο έλεγχο νομιμότητας των καταστατικών οργάνων και διαδικασιών τους, με απαγορεύσεις και περιορισμούς στη λειτουργία και δράση τους.
Αυτό είναι μεγάλο θέμα και πολύ επικίνδυνο που θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί από μία συστημική πλειοψηφία κομμάτων από το κράτος του κεφαλαίου να ελέγξει και να απαγορεύσει ορισμένες δράσεις κομμάτων. Με μια προμετωπίδα όπως ο «τρομονόμος» θα μπορούν  να στοχεύσουν σε μερικές δράσεις όπως τη ριζοσπαστική θεωρία και πράξη, και να επιδιώξουν την καταστολή των ριζοσπαστικών ιδεών.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι στην αρχή θεσπίστηκε ο έλεγχος στην ηγεσία των κομμάτων για κακουργηματικές καταδίκες για σειρά άρθρων του Ποινικού Κώδικα, μεταξύ των οποίων το σύνολο των άρθρων που στοχεύουν στην ποινικοποίηση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Στην συνέχεια και ειδικά με τις τρεις τροπολογίες σε λιγότερο από δύο χρόνια, θεσμοθετήθηκε ο επανέλεγχος μπροστά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση του εσωτερικού και της δράσης των κομμάτων από το κράτος του κεφαλαίου. Δηλαδή από τα κόμματα του κεφαλαίου θα αποφασίζεται αν κάποιο ριζοσπαστικό κόμμα που ενδέχεται να αλλάξει με την πολιτική του την κυριαρχία του κεφαλαίου θα κρίνεται ότι δεν θα έχει την δυνατότητα να μπει στον εκλογικό αγώνα. Θέλουν να διαιωνίσουν την κυριαρχία της αστικής τάξης στην δημοκρατία που αυτοί επαγγέλλονται ενάντια στα συμφέροντα του λαού και γενικά των εκμεταλλευομένων.  
Το έργο ήδη παίζεται στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί που με τη βούλα του νόμου έχουν απαγορευτεί Κομμουνιστικά Κόμματα, σύμβολα και νεολαίες, εκεί που το «κράτος δικαίου» αποκαθιστά συνεργάτες των ναζί και γκρεμίζει τα μνημεία της Αντιφασιστικής Πάλης και Νίκης των Λαών. Εκεί που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) επικυρώνουν την απαγόρευση Κομμουνιστικών Κομμάτων επειδή «η παρέμβαση (σ.σ. δηλαδή η απαγόρευση του ΚΚ Ρουμανίας από το κράτος του κεφαλαίου) εξυπηρετούσε επιτακτική κοινωνική ανάγκη για την προστασία της δημοκρατίας». Εκεί που οι κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης και σύνθεσης απαντάνε με διώξεις και καταστολή στους μεγαλειώδεις αγώνες των εργαζομένων, με ακόμα πιο ασφυκτικούς περιορισμούς στα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.
Αυτήν την πραγματική στόχευση ανέδειξε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ καταψηφίζοντας όλες τις σχετικές τροπολογίες. Η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να χαρακτηρίσει την κριτική του ΚΚΕ περίπου σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αφού τα περί «κολλημένων» τα είχαν προλάβει άλλοι.

‍