Ου λησμονήσεις - Forget me not - July 21, 2023

Μια νέα στήληπου πολεμά τη λήθη. Για όσους προτιμούν την αληθινή ιστορία που μερικές φορέςπονάει τη μνήμη και όχι την κανακεύει. Για όσους δεν προτιμούν τα φκιασιδώματακαι τις ψευτιές που με αυτές μας αποκοίμησε μια φασίζουσα, πατριδοκάπηλη καιπαραχαραγμένη ιστορία, με σκοπό να ωραιοποιήσει τις προδοσίες, τις πομπές καιτις ατιμίες γενεών κοτσαμπασήδων, μοναρχο-δεξιο-φασιστο-ναζιστών, δοσίλογων,εμπόρων ελπίδας, μαυραγοριτών, λαμόγιων και των υπόλοιπων υπανθρώπων πουγεμίζουν τις σελίδες της ‘επίσημης’ ιστορίας που σκοπό έχει να ‘εξαφανίσειιδεολογίες’ και να τρομοκρατήσει τους πολίτες. Να τους μετατρέψει σε πειθήνιαδίποδα μιας μετα-οργουελιανής παγκοσμιοποίησης που προσκυνά το χρήμα καισιχαίνεται τις πραγματικές αξίες μιας ανθρωπιστικής, δημοκρατικής, δίκαιης καιισόνομης για όλους και κυρίως τους αδύναμους, κοινωνίας.  

Η δολοφονία του ΣωτήρηΠέτρουλα  από αστυνομικούς στις 21Ιουλίου 1965

Του Χρήστου Α. Καπούτση

Σαν σήμερα στην Αθήνα…Στις 7:00 το απόγευμα της 15ης Ιουλίου του 1965 πραγματοποιήθηκε στα ανάκτορα(σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, στην οδό Ηρώδου Αττικού) η τελευταία συνάντηση τουτότε Βασιλιά Κωνσταντίνου με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Το Κόμμα τηςΕ.Κ. ( Ένωση Κέντρου) με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου, στις εκλογές πουείχαν γίνει τον Φεβρουάριο του 1964 είχε σημειώσει εκλογικό θρίαμβοσυγκεντρώνοντας το 53% του εκλογικού σώματος. Η συνάντηση λοιπόν στα Ανάκτορα,είχε διάρκεια μόνο 10 λεπτά και επιβεβαίωσε το αδιέξοδο και την οριστική ρήξητου Βασιλέως με τον Πρωθυπουργό της χώρας. Πενήντα λεπτά αργότερα, ορκίστηκε οπρώτος «αποστάτης» Πρωθυπουργός, ο τότε πρόεδρος της Βουλής, ΓεώργιοςΑθανασιάδης-Νόβας, μέλος της Ενώσεως Κέντρου, ο οποίος είχε ήδη ειδοποιηθεί καιπερίμενε κρυπτόμενος σε ένα διπλανό δωμάτιο, κατά τη διάρκεια της συνάντησηςτων δυο κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων. Η κυβέρνηση Νόβα ζήτησε ψήφοεμπιστοσύνης στις 4 Αυγούστου του 1965, αλλά καταψηφίστηκε. Για δύο μήνες,Ιούλιος και Αύγουστος του 1965, η Αθήνα συγκλονίζεται από ογκώδεις διαδηλώσειςπολιτών, που αποδοκιμάζουν τους αποστάτες και τις ενέργειες του Βασιλιά. Φοβεράεπεισόδια, άγριες συμπλοκές διαδηλωτών με την αστυνομία. Την 21η Ιουλίου 1965 οφοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας συμμετείχε σε μεγάλη διαδήλωση φοιτητών στην Αθήνατην οποία κατά τις πρώτες βραδινές ώρες προσπάθησε η Αστυνομία να διαλύσεικάνοντας χρήση γκλομπς και δακρυγόνων. Στη σύγκρουση φοιτητών – Αστυνομίαςφέρεται να τραυματίστηκαν και να συνελήφθησαν περίπου 250 διαδηλωτές, μεταξύτων οποίων και ο Σωτήρης Πέτρουλας, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Λαδά.Ο αγωνιστής της Αριστεράς, Σωτήρης Πέτρουλας δολοφονήθηκε από αστυνομικούς στις21 Ιουλίου 1965, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Η πρώτη καταγραφή του χτυπημένουΣωτήρη Πέτρουλα αναφέρεται στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α΄Βοηθειών του Ε.Σ. στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου, όπου και διαπιστώνεται ο θάνατόςτου. Τελικά, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες των Γ. Αθανασιάδη και Η.Τσιριμώκου, να εγκρίνει η Βουλή την Κυβέρνησή τους, δόθηκε εντολή σχηματισμούΚυβέρνηση στο στέλεχος της Ένωσης Κέντρου Στέφανο Στεφανόπουλου. Η ΚυβέρνησηΣτεφανόπουλου, έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή στις 24 Σεπτεμβρίου 1965,με 152 ψήφους υπέρ και 148 κατά. Η κυβέρνηση Στεφανόπουλου θα παραμείνει στηνεξουσία ως την 21η Δεκεμβρίου 1966, οπότε και θα ανατραπεί ύστερα από συμφωνίατου βασιλιά, του αρχηγού της ΕΡΕ και αρχηγού της Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΠαναγιώτη Κανελλόπουλου και του αρχηγού της Ε.Κ. Γεωργίου Παπανδρέου ωςεπικεφαλής του πρώτου σε εκλογική δύναμη κόμματος, για διορισμό υπηρεσιακήςκυβέρνησης και διεξαγωγή Βουλευτικών εκλογών. Εκλογές, που δεν έγιναν ποτέ,διότι τους πρόλαβαν οι Συνταγματάρχες, και την 21 Απριλίου του 1967 επέβαλανστη χώρα καθεστώς στρατιωτικής Δικτατορίας. Είναι το χουντικό καθεστώς, πουπριν καταρρεύσει προκάλεσε την Κυπριακή τραγωδία. Είναι η «ιστορική γέφυρα»,που συνδέει τον Ιούλιο του 1965 και τον Ιούλιο του 1974. Η 15η Ιουλίου είναιμια διπλή επέτειος, με τραυματικές εμπειρίες και δυσάρεστες αναμνήσεις, για τονΕλληνισμό. Η πρώτη είναι τα περίφημα Ιουλιανά του 1965. Και η άλλη, είναι ηΚυπριακή τραγωδία, με αφετηρία το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15 Ιουλίουτου 1965, με άμεσο επακόλουθο την τουρκική στρατιωτική εισβολή στη Μεγαλόνησο,λίγες μέρες μετά.

"Η "Δημοκρατία" των κομμένων κεφαλών". Προπαντόςησυχία, τάξις και ασφάλεια...

‍

‍

Το αστικό μεταπολεμικό κράτος στην Ελλάδα,ανέχτηκε, οργάνωσε και αξιοποίησε μια φρικιαστική πρακτική, ενάντια στουςαντιστασιακούς και τους κομμουνιστές: Τα κομμένα (έναντι αμοιβής) κεφάλιανεκρών αντιπάλων που κρέμονταν σε δημόσια θέα με στόχο την τρομοκρατία τωνπληθυσμών με κανιβαλικές πρακτικές αλλά και οικονομικά οφέλη, αφού η πρακτικήαυτή όχι μόνο ήταν ανεκτή από το αστικό "δημοκρατικό" μεταπολεμικόκράτος αλλά γινόταν και με αμοιβή (πρακτική που είχαν ακολουθήσει και οικατοχικές αρχές). Οι κανίβαλοι της εθνικοφροσύνης, συνεργάτες των ναζί,ταγματασφαλίτες, δοσίλογοι, εγκληματίες και άλλοι που τώρα είχαν ντυθεί "πατριώτες"και κυνηγούσαν τους αντιστασιακούς, με την ενθάρρυνση/ανοχή της αστυνομίας, τουστρατού, όλων των αστικών μηχανισμών και κομμάτων, οργάνωσαν ένα όργιο κανιβαλικής βίας,μοναδικό σε όλη την μεταπολεμική Ευρώπη. Τα δήθεν "Δημοκρατικά"αστικά κόμματα, "άνθρωποι του πνεύματος" (που έγραφαν βιβλία κατάτης....βίας του κομμουνισμού) η Εκκλησία κ.α σιωπούσαν όσο οι παρακρατικοίκανίβαλοι μαζί με ΜΑΥδες, ΛΟΚατζήδες, χωροφύλακες και άλλα πρωτοπαλίκαρα τηςεθνικοφροσύνης πρωτοστατούσαν σε ανθρωποφαγικές τελετές. Τα κομμένα κεφάλια ταέστηναν σε πλατείες, τα κρεμούσαν σε φανοστάτες ή τα τοποθετούσαν στις εισόδουςτης πόλης οι παρακρατικοί και οι χωροφύλακες. Όλος ο πληθυσμός της περιοχής,περνούσε, αναγκαστικά για να τα δει. Το ίδιο γινόταν αν αντί για κεφάλι υπήρχανολόκληρα τα πτώματα των νεκρών. Τα κρεμούσαν σε τοίχους, γυμνά ή με ελάχιστακουρέλια, τα σταύρωναν σε ξύλινες σκάλες ή σε πόρτες, έφτιαχναν ικριώματα καιπολλές φορές τα τοποθετούσαν ανάποδα. Ακόμα και σκοτωμένες κοπέλες. Οι θάνατοι,βασανισμοί και η επίδειξη κομμένων κεφαλιών, κλιμακώθηκαν με την Λευκήτρομοκρατία μετα τον πόλεμο. Το χρονικό της μαύρης αθλιότητας συνεχίσθηκε καικατά την διάρκεια του εμφυλίου. Η έκταση του κανιβαλισμού ήταν τέτοια που ακόμακαι ο ίδιος ο Αμερικάνος πρόξενος, στην Ελλάδα, μετά από εικόνες πουδημοσιεύτηκαν στις ΗΠΑ, με κομμένα γυναικεία κεφάλια, προέβη σε διάβημα. ΗΕλληνική απάντηση ήταν η παρακάτω: "Οι κομμένες κεφαλές και η δημόσιαεπίδειξή τους αποτελούν Ελληνικό έθιμο". Αυτός ήταν ο δήθεν "ΕλεύθεροςΚόσμος" που κυνηγούσε τους αντιστασιακούς τους κομμουνιστές και κάθεδημοκράτη μετά τον πόλεμο. Αυτοί ήταν οι"εθνικόφρονες" και οιφιλελεύθεροι, κεντρώοι, "δημοκράτες"κ.α που τους οργάνωναν καιενθάρρυναν για να εδραιώσουν την αστική εξουσία στην Ελλάδα, που κυριαρχεί στηνχώρα μας μέχρι σήμερα.

Οι μοναρχοφασίστες δολοφονούν αντιστασιακούς στις 16Ιουλίου 1946

"Ησαν πρώην ελασίται": Στις 16 Ιουλίου 1946, τομοναρχοφασιστικό κράτος πραγματοποιεί τις πρώτες εκτελέσεις (δολοφονίες) αντιστασιακώνμε βάση το Γ Ψήφισμα "περί εκτάκτων μέτρων ασφαλείας". Το Γ΄ Ψήφισματου αστικού κράτους,των κομμάτων/κυβερνήσεών του, των Γλύξμπουργκ καιτων ιμπεριαλιστών, που οδήγησε στα στρατοδικεία και στο εκτελεστικό απόσπασμαχιλιάδες κομμουνιστές, μέλη και φίλους του ΚΚΕ, τέθηκε σε ισχύ 18 Ιουνίου 1946.Τρεις μόλις μέρες μετά, συγκροτήθηκαν 11 στρατοδικεία σε διάφορες πόλεις τηςχώρας για να αρχίσουν τις εκτελέσεις. Την ίδια ακριβώς περίοδο (12.6.1946)έγινε στο Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη τριών κατοίκων του χωριούΠεριστέρι Κιλκίς. Ήταν οι Γεώργιος Καλέμης, Θόδωρος Σαπρανίδης και ΙερεμίαςΜπουντουριάν. Τα δεδομένα, με τα οποία στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία στο έκτακτοστρατοδικείο, ήταν η ανεύρεση σε χωράφι που ανήκε σε θείο του ενός κατηγορούμενουτεσσάρων όπλων και τετρακοσίων σφαιρών, καθώς και ότι "ήσαν πρώηνελασίται" ενώ "υπήρχον πολλαί ενδείξεις ότι ούτοι ετέλουν ειςεπαφήν" με "συμμορία", αν και στη γύρω περιοχή δεν είχε συμβείκαμιά σύγκρουση ή επεισόδιο από την μέρα μέρα των εκλογών της 3ης Μάρτη. Παράτο έωλο κατηγορητήριο που βασιζόταν σε "ενδείξεις" και τηναντιστασιακή δράση των κατηγορουμένων, ο βασιλικός επίτροπος Ταμβακάς"εζήτησε να κηρυχθούν οι κατηγορούμενοι ένοχοι" και ως τιμωρία"την εσχάτην των ποινών διά τους δύο πρώτους και ισόβια διά τονΜπουντουριάν".Σαν σήμερα, 16 Ιουλίου 1946, οι θανατοποινίτες (κρατούντανστις φυλακές του Γεντί Κουλέ) οδηγήθηκαν στο απόσπασμα. Η "Μακεδονία"αφιέρωσε στο γεγονός πρωτοσέλιδη φωτογραφία και λεπτομερές ρεπορτάζ. Αποσπάσματα:"Οιμελλοθάνατοι βγαίνουν. Έχουν τα χέρια τους δεμένα εμπρός. Ο Σαπρανίδης μεχειροπέδες, ο Καλέμος με ένα καλώδιο από ηλεκτρικό...έξαφνα μια ομοβροντίαεδόνησε την ατμόσφαιρα και δύο κορμιά ξαπλώθηκαν κατά γης ανάσκελα. Δυοστρατιώτες βγαίνουν από το απόσπασμα. Ο ένας σκοπεύει στο κεφάλι του Σαπρανίδηκαι δίνει τη χαριστική βολή. Ο άλλος πλησιάζει τον Καλέμο. Είναι ακόμηζωντανός…μια ριπή ακόμη στο κεφάλι". Οι δολοφονίες των Καλέση καιΣαπρανίδη ήταν οι πρώτες. Ακολούθησαν χιλιάδες δίκες και καταδίκες σε θάνατοαγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ, μελών και φίλων του ΚΚΕ, μαχητώντου ΔΣΕ, συνδικαλιστών του εργατικού κινήματος,αλλά και ανθρώπων που αρνήθηκαννα καταδώσουν αγωνιστές, να αποκηρύξουν τον τον αγώνα ή εκφράστηκαν μεσυμπάθεια για αυτόν. Καταδικάστηκαν σε θάνατο μέχρι και ανήλικοι μαθητές. Τοδολοφονικό αστικό κράτος και η αστική τάξη με όλους τους μηχανισμούς τους(στρατός, αστυνομία,"Δικαιοσύνη", Γλύξμπουργκ, παρακρατικοίμηχανισμοί, ιμπεριαλιστές κ.α) και οι ιμπεριαλιστές οργάνωσαν το μεγαλύτεροκρατικό-πολιτικό έγκλημα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.

Πηγές:"Τα έκτακτα στρατοδικεία της περιόδου 1946-1960. Εν ονόματι τουΒασιλέως",Ν.Μηχιώτης, "Επταπύργιο 16 Ιουλίου 1946: οι δύο πρώτεςεκτελέσεις του Εμφυλίου", Φάρος του Θερμαικού, "Το Γ` Ψήφισμα και οιπρώτες εκτελέσεις", Ριζοσπάστης,"Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας",Τ. Βουρνάς.

‍

"Ποιοίάνοιξαν τον δρόμο στον Αττίλα": Σαν σήμερα,15 Ιουλίου 1974, οι προδότεςχουντικοί, μαζί με εγχώριους συνεργάτες τους,πραγματοποιούν πραξικόπημα ,ανατρέπουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριο και εγκαθιστούνκυβέρνηση-μαριονέτα υπό το δημοσιογράφο Νικόλαο Σαμψών.  Η περίοδος εκείνη βρίσκει την Κύπρο στη δίνηδολοπλοκιών, συνωμοσιών, διχαστικών κηρυγμάτων, πολιτικών δολοφονιών καιμηχανορραφιών ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Κεντρικό ρόλο παίζει ηοργάνωση που είχε δημιουργήσει ο φασίστας στρατηγός  Γρίβας, η ΕΟΚΑ Β’. Με κάθε είδους ενίσχυσηαπό τη χούντα της Αθήνας και ψευτοπατριωτικά κηρύγματα,οι παραστρατιωτικοί τηςΕΟΚΑ Β΄ οργανώνουν επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων,κλοπές όπλων απόστρατόπεδα της Εθνοφρουράς, τρομοκρατικά χτυπήματα, για να πέσει, σαν ώριμοφρούτο, η"εθνοσωτήριος" επέμβαση. Η  

χούντα της Αθήνας υπό τον Ιωαννίδηκαταστρώνει σχέδιο πραξικοπήματος, το οποίο μάλιστα στις κρυπτογραφημένεςσυνομιλίες αναφέρεται με την κωδική ονομασία "Κόκα Κόλα"! ΟιΑμερικανοί διαβεβαιώνουν τη χούντα ότι οι Τούρκοι δεν θα εκμεταλλευτούν τηνκατάσταση για να εισβάλουν  στην  

Κύπρο. Το πρωί της Δευτέρας, 15 Ιούλη, οΜακάριος επιστρέφει από τη θερινή του κατοικία στο προεδρικό μέγαρο. Στις 8.30π.μ. και ενώ δεχόταν μια ομάδα παιδιών από την ελληνική παροικία του Καΐρουακούγονται οι πρώτοι πυροβολισμοί. Ακολουθεί βομβαρδισμός του προεδρικούμεγάρου, με όλμους και ρουκέτες. Υποστηριζόμενοι από ισχυρές δυνάμειςτεθωρακισμένων, οι κινηματίες της Εθνικής Φρουράς κάμπτουν τη σθεναρή, αλλάάνιση, αντίσταση των ανδρών του Εφεδρικού Σώματος, της προεδρικής φρουράς καικάποιων εθελοντών. Οι πρώτοι πραξικοπηματίες αξιωματικοί που εισβάλλουν στομέγαρο ψάχνουν, με το πιστόλι στο χέρι, τον Μακάριο, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οιπραξικοπηματίες μεταδίδουν από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Λευκωσίας ότι είναινεκρός. Η είδηση προκαλεί τους πανηγυρισμούς της χούντας των Αθηνών, όμως,λίγες ώρες αργότερα, στις 3  μ.μ.  όλοι παγώνουν. Από έναν μικρό ιδιωτικόραδιοφωνικό σταθμό της Πάφου ακούγεται: "Ελληνικέ κυπριακέ λαέ! Γνώριμηείναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος… Δενείμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν… Ηχούντα δεν πρέπει να περάσει και δε θα περάσει. Νυν υπέρ πάντων οαγών".Είχε καταφέρει να διαφύγει. Μέχρι το πρωί της 16ης Ιουλίου όλη ηΚύπρος βρισκόταν υπό τον έλεγχο των πραξικοπηματιών. Κατά το προδοτικόπραξικόπημα και την ένοπλη επέμβαση της χούντας 91 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 250τραυματίστηκαν. Η εισβολή της χούντας στην Κύπρο και η πραξικοπηματική ανατροπήτης Κυπριακής Δημοκρατίας άνοιξαν τον δρόμο στην Τουρκία, η οποία, με πρόσχηματο πραξικόπημα, εισέβαλε στην Κύπρο πέντε ημέρες αργότερα.Το Σάββατο 20 Ιουλίου1974 άρχισε η Τουρκική εισβολή και οι "υπερπατριώτες" και χουντικοί, μαζί τους φασίστες καιακροδεξιούς λακέδες τους στην Κύπρο (που υλοποίησαν την χουντική εισβολή καιένοπλή επέμβαση) και με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, άνοιξαν τον δρόμο στην Τουρκία καιτην καταστροφή του Κυπριακού λαού.        

‍