Το κράτος καταρρέει Η αλληλεγγύη είναι ο λαός

γράφει ο Πλάτων Ρούτης         proutis0107@rogers.com

‍
Βαδίζουμε προς το τέλος του 2023 και σκεφτόμαστε τι άλλο άσχημο και πόσες άλλες πληγές θα πληρώσουμε οι Έλληνες, τι μπορεί ακόμα  να συμβεί.
Αρκετές καταστροφές και δραματικά γεγονότα συνέβησαν τους δυο τελευταίους μήνες.
Είχαμε το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη και τους 57  νεκρούς από αυτό το απάνθρωπο έγκλημα.
Είχαμε τις φονικές φωτιές που έκαψαν ενάμιση εκατομμύρια στρέμματα σε όλη την Ελλάδα. Η Ρόδος και ο Έβρος υπέστησαν ολοκληρωτική καταστροφή.
Είδαμε αποθήκες πυρομαχικών του στρατού να εκτινάσσονται. Ένα Καναντέρ να πέφτει και τους δύο πιλότους να σκοτώνονται.
Είδαμε να εκκενώνονται νοσοκομεία και τους ασθενείς να μεταφέρονται εκτός.
Είδαμε τους Χούλιγκαν να κατεβαίνουν οπλισμένοι από την Κροατία μέχρι το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια να μη τους σταματάει κανείς και ανενόχλητοι να δολοφονούν τον φίλαθλο Μιχάλη Κατσουρή.
Είδαμε Έλληνες ναυτικούς να πετάνε επιβάτες στη θάλασσα και να πνίγονται.
Είδαμε διακινητές να οδηγούν ενάντια στο ρεύμα στην κεντρική λεωφόρο της Θεσσαλονίκης στην Εγνατίας και κανείς να μη τους ενοχλεί.
Τώρα στο Βόλο στα Τρίκαλα και στην Καρδίτσα ο κόσμος να πνίγεται από τις πλημμύρες. Το άλλο, είδαμε τους δύο ναύτες από το πλήρωμα του πλοίου να σπρώχνουν τον επιβάτη στον ανοιχτό καταπέλτη και να τον πνίγουν ενώ το πλοίο ήταν σε κίνηση και έφευγε από το λιμάνι. Μέσα στην καταστροφή της πύρινης λαίλαπας και μέσα από τις στάχτες ακούσαμε τις κραυγές «το κράτος μας έκαψε».
Στη συνέχεια με τις πλημμύρες πάλι οι φωνές «το κράτος μας έπνιξε».  
Σήμερα η Θεσσαλία, ο Έβρος και άλλες περιοχές είναι βραδυφλεγείς  ωρολογιακές βόμβες.  Το νερό δεν είναι κατάλληλο για να πιούν οι κάτοικοι, αλλά ούτε και τα ζώα.  
Ήδη παρουσιάζονται τα πρώτα δείγματα δερματολογικών ασθενειών.
Πτώματα ζώων ακόμα επιπλέουν στα νερά σε ορισμένες περιοχές και είναι φρικιαστικό να σκεφτεί κανείς τι θα ανακαλύψουμε ακόμα όταν τα νερά τελικά κατέβουν, τι θα δούμε ακόμα, εύχομαι όχι άλλες χαμένες ανθρώπινες ζωές.  

‍
Δεν είναι μόνο η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ, αν και αυτή φέρνει τεράστιο μέρος της ευθηνής αλλά είναι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΠΑΣΟΚ, αυτοί και το κράτος τους.
Εκατοντάδες άνθρωποι παραμένουν εγκλωβισμένοι σε χωριά που είναι πλημμυρισμένα και απροσπέλαστα.
Κάθε επόμενη μέρα βρίσκει τους κατοίκους γεμάτους απόγνωση και οργή. Τους βρίσκει να προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές τους από τη φονική κακοκαιρία που έπληξε την περιοχή, καθώς η απίστευτη έκταση των καταστροφών αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο όσο υποχωρεί το νερό.
Οι βροχοπτώσεις προκάλεσαν εκτεταμένη διάβρωση εδαφών, ενώ οι τεράστιες ποσότητες νερού μετέφεραν υλικά που απέθεσαν σε πολλά σημεία. Όλα αυτά τα χωράφια έχουν πάθει μεγάλη ζημιά, που θα μειώσει τη γονιμότητα του εδάφους και θα επηρεάσει την παραγωγή τα επόμενα χρόνια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Οι καλλιέργειες θα μειωθούν μετα  την διάβρωση του εδάφους και οι παραγωγοί αγρότες αλλά και το καταναλωτικό κοινό ο λαός δηλαδή, θα υποφέρει έχοντας να αντιμετωπίσει πολύ αυξημένες τιμές στα προϊόντα. Η καταστροφή δεν θα είναι προσωρινή και ούτε θα παίρνει μπαλώματα. Οι γεωργοί έχασαν ήδη τον χρόνο της καλλιέργειας.  Τα χωράφια είναι ακόμα λίμνες και χωριά είναι ακόμα σκεπασμένα με νερό και λάσπες.
Τα χιλιάδες νεκρά ζώα που ήδη αποσυντίθενται, τα λιμνάζοντα νερά, η καταστροφή των δομών ύδρευσης και η απουσία πόσιμου νερού, τα κουνούπια, συνιστούν μια υγειονομική βόμβα, με σοβαρό τον κίνδυνο να υπάρξει διάδοση μολυσματικών ασθενειών. Ενδεικτικό είναι ότι εκδηλώθηκαν περιστατικά γαστρεντερίτιδας σε παιδιά στον Βόλο. Τα διπλανά χωριά Μεταμόρφωση, Βλοχός, Κοσκινά και Μαραθέα είναι μέσα στο νερό.  Μας λένε οι κάτοικοι «Είχαμε ζήσει την πλημμύρα του 1994 στη Μεταμόρφωση, είχαν καταστραφεί οι καλλιέργειές το 2020 με τον «Ιανό» και το 2023 καταστράφηκε ξανά, μαζί και τα σπίτια.
Τα μέτρα που ανακοίνωσε για λογαριασμό του κράτους ο πρωθυπουργός είναι μέτρα - σταγόνα στον ωκεανό, που δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου, ακόμα και για τα στοιχειώδη, με αποτέλεσμα ούτε τα σπίτια να φτιάχνονται ούτε οι ίδιοι να στέκονται στα πόδια τους. Από τα όσα ειπώθηκαν αποδεικνύουν ότι τους πληγέντες τους περιμένει ένας πραγματικός Γολγοθάς.
Το μόνο που έχει ο πληθυσμός αυτών των περιοχών είναι η αλληλεγγύη μεταξύ τους. Οι κάτοικοι στις συνομιλίες με τους δημοσιογράφους αναφέρονται σε περιστατικά αλληλεγγύης. «Ο γείτονας έσωζε τον γείτονα, το καταλαβαίνεις;». Ένα άλλος αφηγείται. «Ήρθε ο Σάκης με μια μικρή βάρκα και μας έβγαλε», «Ο Θωμάς με το πλαστικό κανό έβγαλε τρεις οικογένειες», «Ο Βαγγέλης πήρε στον ώμο τη μάνα μου με το νερό μέχρι τον λαιμό, θα πνιγόμασταν», «Ευτυχώς με βρήκε ο Γιάννης με το τρακτέρ, με κυνηγούσε το νερό»: Αυτά μας είπαν στον Παλαμά από γειτονιά σε γειτονιά με τον τρόμο στα μάτια και τα δάκρυα στο πρόσωπο.
«Αγόρι μου ο γείτονας έσωζε τον γείτονα, το καταλαβαίνεις; Αυτό έγινε». Με μια φράση, μας τα είπε όλα η γιαγιά.
«Μα καλά, δεν έχουν σχέδιο, έναν στοιχειώδη μηχανισμό;», τον ρώτησα και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική. «Σχέδιο και μηχανισμό έχουν όταν πρόκειται για εκλογές. Ξέρουν πόσες ψήφους έχουν κάθε παππούς και γιαγιά αλλά δεν ξέρουν πώς να τους πηγαίνουν νερό και ψωμί. Αυτά είναι τα χάλια τους».
«Κάθε καλοκαίρι, όπως και φέτος, δεν ξέρουμε αν θα φτάσει το νερό για να ποτίσουμε τα βαμβάκια και όταν βρέξει παραπάνω πλημμυρίζουμε... Τι άλλο να πεις;», το παράπονο του Ανδρέα.
Ο ένας έσωζε τον άλλο από σπίτι σε σπίτι, από γειτονιά σε γειτονιά. Όπου υπήρχε σπίτι με όροφο μπήκαν 10, 15 και 20 άνθρωποι για να γλιτώσουν.
«Μας έπνιξαν, ούρλιαζε ο κόσμος μέσα στα σπίτια», «ακούγαμε τα παλιά, τα πλίνθινα, σπίτια να πέφτουν και δεν ξέραμε αν είναι μέσα κόσμος». Οι περιγραφές είναι σοκαριστικές πραγματικά. Μόνοι πάλεψαν με τα νερά και συνεχίζουν να παλεύουν, να βοηθούν και να θρηνούν, όπως ο Βάιος που έχασε τη γιαγιά του.
Είναι οργισμένοι και αγανακτισμένοι διότι ούτε ο δήμος ούτε η Περιφέρεια ούτε το κράτος ενημέρωσε ότι μπήκαν νερά στο χωριό. Επίσημη ειδοποίηση καμιά. Μερικές ώρες αργότερα, κατά τις 6 το πρωί, αφού είχε γίνει το κακό, στάλθηκε μήνυμα από το 112 για να εγκαταλείψουν υπόγεια και ισόγεια, όταν ο κόσμος είχε σκαρφαλώσει ήδη στα κεραμίδια. Εκατοντάδες εγκλωβισμένοι περίμεναν μάταια για μερόνυχτα έστω και ένα κομμάτι ψωμί στις στέγες των σπιτιών τους. Αμέτρητες είναι οι καταγγελίες ανθρώπων που άκουσαν το 112 και ανέβηκαν σε ταράτσες, για να εγκλωβιστούν τελικά εκεί, χωρίς νερό, ρεύμα, φάρμακα, φαγητό, μέχρι να έρθει κάποιος να τους βοηθήσει, για μέρες. Συγκινητική είναι η αλληλεγγύη των συνδικάτων γεωργικών συνεταιρισμών και εργατών.  Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο λαός βοηθάει τον λαό έμπρακτα.

Μεταμόρφωση Τρικάλων 70 άτομα Αποκλεισμένοι χωρίς φαΐ και νερό πάνω σε μια Ταράτσα!
Τι κάνει ο Κρατικός Μηχανισμός? Τόσο Άχρηστοι?
Από τα ξημερώματα περίμενε ο Κόσμος στην Καρδίτσα και σε άλλες περιοχές τα ελικόπτερα να τους μαζέψουν.  Στις εκκλήσεις του πληθυσμού για άμεση βοήθεια το κράτος είναι απόν. Ένα κράτος δυσκίνητο εχθρικό προς τον λαό.  Ένας αγανακτισμένος με το δίκιο του φώναζε. «Αν έχετε λίγη τσίπα ανοίξτε τα διόδια για τους εθελοντές, τους διασώστες  την ανθρωπιστική βοήθεια» Εκατοντάδες άνθρωποι κάνουν ηρωικές προσπάθειες πάνω από τις δυνάμεις τους με προσωπικά έξοδα με συνεχόμενα 24ωρα, άυπνοι, άπλυτοι με μόνο σύμμαχό τους την αλληλεγγύη. Παλεύουμε με τα τέρατα του κράτους.
Εκεί που το αίσθημα του «αβοήθητου» και του εγκαταλειμμένου από το αστικό κράτος λαού κυριαρχεί. Εκεί που οικογένειες παλεύουν να σταθούν όρθιες και να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Εκεί που ο επιλεκτικά ανίκανος μηχανισμός κυβερνήσεων της Επαρχίας και Τοπικής Διοίκησης μετατρέπει ακόμα και ένα ποτήρι νερό σε «πολυτέλεια».  Αφού άφησε τον λαό στο έλεος της φυσικής καταστροφής, το ίδιο κράτος αποδεικνύεται επιλεκτικά «ανίκανο» να εξασφαλίσει ακόμα και τα στοιχειώδη σε όσους έχουν πληγεί. Ανίκανο να υπερασπίσει τις ζωές των ανθρώπων τις περιουσίες του και τα ζωντανά του.
Και δεν είναι μόνο αυτά: Οι δημοτικές αρχές στους δήμους που πλήγηκαν δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε τη βοήθεια που συγκεντρώνει η αλληλεγγύη του κόσμου, με αποτέλεσμα η ΚΕΔΕ να ανακοινώνει ότι σταματάει το μάζεμα υλικού! Τα συνδικάτα όμως δεν αφήνουν ούτε το τελευταίο μπουκάλι νερό απ' αυτά που προσφέρει η αλληλεγγύη του κόσμου να πάει χαμένο, δίνοντας μάχη να φτάσει έγκαιρα σ' αυτούς που το έχουν ανάγκη.
Σε άλλες περιπτώσεις, υπηρεσίες «πολιτικής προστασίας» και δημοτικές αρχές αποδεικνύεται ότι δεν ξέρουν ούτε τον χάρτη της περιοχής ευθύνης τους για να «χτυπήσουν» το 112, φτάνοντας να ρωτάνε ανθρώπους που δίνουν τη μάχη δίπλα στους πληγέντες για το ποιοι δρόμοι πρέπει να αποκλειστούν!
Τα παραπάνω δεν είναι ούτε συμπτώσεις ούτε άθροισμα μερικών «ανίκανων κρίκων», έτσι που αν «πέσουν κεφάλια» - όπως διακινείται - θα μπει φρένο στις απανωτές τραγωδίες. Αυτό το κράτος ούτε ανατάσσεται, ούτε «αναστηλώνεται». Μόνο πιο εχθρικό και πιο αντιδραστικό θα γίνεται για τον λαό, αφού όλο και πιο σάπιο γίνεται το σύστημα που υπηρετεί, όλο και πιο επιθετικό γίνεται το ίδιο για να υπερασπιστεί τα κέρδη του κεφαλαίου.
Εκεί, λοιπόν, σε μια ακόμα μεγάλη καταστροφή, αποδεικνύεται ότι ο λαός δεν έχει άλλο δρόμο για να ορθοποδήσει, παρά μόνο μέσα από την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τον αγώνα, τη διεκδίκηση.  Μέσα από τη συσπείρωσή του στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, τη στήριξη των στεκιών αλληλεγγύης, όπως στον Παλαμά της Καρδίτσας, τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα. Τη διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων ανακούφισης και στήριξης, αποζημιώσεων στο 100% της ζημιάς και βέβαια πραγματικής αντιπλημμυρικής προστασίας.

‍