ΠΟΡΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

«Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΟΥ ΣΕΣΩΚΕΣΕ»
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ (Κατά Λουκά, κεφ. 8:41-56)

Για τα θαύματα πίστεως μας κάνει λόγο η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου, αγαπητέ αναγνώστη.
Το πρώτο: Η θεραπεία μιας γυναίκας που δώδεκα χρόνια έπασχε από ακατάσχετη αιμορραγία.
Το δεύτερο: Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου.
Πριν όμως γίνει το θαύμα αυτό, πηγαίνοντας στο σπίτι του Ιαείρου, γίνεται το θαύμα στην δυστυχισμένη εκείνη άρρωστη γυναίκα.
Με μεγάλη πίστη πλησίασε το Χριστό. Και η ευλαβική της πίστη την κάνει ν’ακουμπήσει μόνο το άκρο του χιτώνα του Κυρίου. Η εμπιστοσύνη της, η σιγουριά της, του ότι μόλις ακουμπήσει θα γίνει καλά, την εθεράπευσε. Και αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της. Όταν στην συνέχεια η θεραπευμένη γυναίκα έκανε την ομολογία της για το θαύμα, ο Κύριος της είπε; «Η πίστη σου σε έσωσε».
«Η πίστη σου σέσωκέ σε». Με αυτά τα λόγια Του ο Κύριος τονίζει τη μεγάλη και δυνατή πίστη της αιμορροούσης. Είναι σαν να της λέει: την θεραπεία σου δεν την επέτυχες με την επαφή του χεριού σου στο ρούχο μου, αλλά με την επαφή της πίστης σου, στο θεϊκό μου πρόσωπο. Η πίστη σου λοιπόν, σε έσωσε.
Ο Ιησούς ζητάει από εμάς πίστη. Να πιστέψουμε στα λόγια Του, στις υποσχέσεις Του. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να κρατήσει τους ανθρώπους κοντά Του, παρά η μεγάλη πίστη. Η ζωντανή και έμπρακτη πίστη, που είναι η όραση της ψυχής, η έκτη αίσθηση. Μόνο μ’ αυτή την αίσθηση μπορούν να Τον γνωρίσουν και να Τον ζήσουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και ο Χριστός με όσα μας είπε καθιερώνει την πίστη, σαν απόλυτη αρχή στον Χριστιανισμό.
Ας αναφέρουμε τρεις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις Του, που έκανε ο Ίδιος σε ανθρώπους σαν κι εμάς.
Η πρώτη: «Ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι (Μάρκ. 9:23).
Η δεύτερη: «Ο πιστεύων εις εμέ τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει και μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιωάν. 24:12).
Η Τρίτη: «Ει έχετε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ελέγετε αν τη συκαμίνω ταύτη εκριζώθητι και φυτεύθητι εν τη θαλάσση και υπήκουσεν αν υμίν (Λουκ. 17:6).
Και οι τρεις διαβεβαιώσεις είναι μία πιο κατηγορηματική και απόλυτη από την άλλη.
Πίστη δεν είναι μόνο να πιστεύεις στον Χριστό ότι είναι ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ότι εξήλθε εκ του Πατρός από την ίδια πνευματική ουσία και ενσαρκώθη εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου κι έγινε άνθρωπος σαν εμάς εκτός αμαρτίας κι εδίδαξε και εθεράπευσε και έπαθε και σταυρώθηκε κι αναστήθηκε την τρίτη ημέρα κι αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε εκ δεξιών του πατρός και πάλι θα έρθει μετά δόξης να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, αλλά και να κάνεις πιστά το Άγιο θέλημά Του. Να πιστεύεις στους λόγους Του, ότι υπάρχει άλλη ζωή αιώνια! Να πιστεύεις σε πράγματα που σου είπε και δεν τα βλέπεις. Γιατί; Διότι είναι Θεός της αλήθειας και δεν ψεύδεται.
Η πίστη είναι μια δύναμη καταπληκτική, που πετυχαίνει υπερφυσικά κατορθώματα. Δηλαδή τα πιο παράδοξα, τα πιο απίθανα, τα πιο απίστευτα πράγματα, μας λέγει ο Κύριος, ότι είναι δυνατόν να γίνουν με την πίστη.
Γι’ αυτό και η πορεία του Χριστιανού πάνω στη γη, είναι πορεία πίστης. Δεν ρυθμίζει τη ζωή του ο ορθολογισμός αλλά η ζωντανή πίστη στο πρόσωπο του Χριστού. Δεν μένει στη φυσική γνώση αλλά προχωρεί σε μια πνευματική υπερφυσική θεώρηση των πάντων. Διότι η «πίστις είναι η αδίστακτη και ακλόνητη πεποίθηση στην πραγματική ύπαρξη αγαθών τα οποία ελπίζομε. Απόδειξις και βεβαιότης για πράγματα που δεν βλέπονται με τα μάτια του σώματος και όμως είναι σα να τα βλέπουμε με τα μάτια μας και να τα πιάνουμε με τα χέρια μας» (Εβρ. 11:1).
Είναι δηλαδή, η πίστη μια υπερφυσική γνώση, ένας θείος φωτισμός, μια λάμψη στο εσωτερικό της ψυχής μας και ένα θεϊκό φως στην πορεία της εδώ ζωής μας.
Ευτυχισμένος όποιος απέκτησε την πνευματική αυτή όραση της πίστης και η πορεία της ζωής του είναι πορεία πίστης.
Διότι ο Χριστιανός αυτός δε ζει τη πτωχή και αμαρτωλή ζωή των αισθήσεων, αλλά την υπερφυσική ζωή της πίστης και της χάρης.
Έτσι ένας πιστός νέος μέσα στη δουλειά του μπορεί να σταθεί τίμιος και ακέραιος, διότι πιστεύει στην παρουσία του Θεού. Και μια νέα κοπέλα μπορεί αν κρατήσει τον θησαυρό της αγνότητάς της με τον ίδιο τρόπο.
Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι η πίστη ήταν το μεγάλο και δυνατό όπλο, που μ’ αυτό οι Πατέρες μας νίκησαν σ’ όλους τους αγώνες και το 1940-41. Το ΟΧΙ εκείνο που ακούστηκε τότε, ήταν κραυγή πίστης. Και με την πίστη στη βοήθεια του Θεού και στη χάρη της Παναγίας νίκησαν.
Έχομε άραγε σήμερα την πίστη εκείνων των Πατέρων μας; Πιστεύομε σαν τον Ιάειρο, σαν την αιμορροούσα; Αν όχι, ας ικετεύουμε τον Κύριο με τα λόγια των μαθητών Του: «Κύριε πρόσθες ημίν πίστιν» (Λουκ. 17:5). Και εκείνος θα μας την δώσει, αρκεί να Του την ζητήσουμε.